Wisseling van de wacht

Dit is het jaar van grote wisselingen:
Als eerste was daar onze koningin.
Ze zei het niet maar heeft niet meer zo'n zin
En zoonlief stond al jarenlang te springen.

En toen, tot schrik van vele volgelingen
Kwam bij de paus het hoge woord eruit
En nam hij, Gods vervanger, het besluit
Die taak niet tot zijn dood toe uit te zingen.

Zo is dit reeds een heel historisch jaar
Waar later in de tijd naar wordt verwezen,
Het is niet standaard, niet inwisselbaar.

En in zo'n woelig jaar treedt in Bernheze
Een nieuwe dichter aan. Hij staat hier klaar
En presenteert zich aan zijn volk bij dezen.

Missie als DvB

Ik zal gaan strooien met sonnetten
En af en toe ook een rondeel.
Mijn pen zal zijn als een penseel
Of als een wals die u zal pletten.

Ik zal u met mijn taal besmetten,
Ik grijp u, lezers, bij de keel.
Ik dicht heel scherp en actueel
En zal u aan het denken zetten.

Ik zorg ervoor dat in Bernheze
Het gonzen zal van poëzie
En dat eenieder die zal lezen.

Ik dicht tot al mijn sceptici
Die denken 'wie mag dat wel wezen?'
Mij zien als dichterlijk genie.

Tja

Mas Papo is (durf ik te stellen)
Een goede naam voor een poëet:
Wanneer je zegt dat jij zo heet
Zal men een gunstig oordeel vellen.

Had ik die naam, ik kon voorspellen
Wat dat met mijn gedichten deed:
Ze trokken lezers bij de vleet
En mooie vrouwen, Esther, Ellen.

Wanneer ik zelf Mas Papo heette
Dan was ik landelijk bekend
En werd ik dagelijks verwend
Door dichteressen, zeker weten.

Maar ik heet Hans, gewoon Hans Manders
En tja, dan gaan die dingen anders.

Wens komt uit

Ik wilde in mijn leven iets bereiken,
Bij voetbal voor een enthousiast publiek,
Op televisie, in de politiek
En dat mijn naam dan in de krant zou prijken.

Ik wilde mensen naar mij laten kijken
Als zanger of als maker van muziek,
Of cabaret en dat men zich een kriek
Zou lachen aangezien ik leuk zou blijken.

Ik wou als dichter fraaie verzen schrijven
Die iedereen in Nederland dan las
En waar men zo tevreden over was
Dat alles wat ik schreef ook zou beklijven.

Mijn wens komt uit. Het gaat mij naar den vleze
Want reeds ben ik de dichter van Bernheze.